Η πρώτη Φορά που Πήγα στον Άρη
Σεναριογράφοι
| Σεναριογράφος | Νικολάου Ιωάννης Σ. |
|---|
Στοιχεία Σεναρίου
| Έτος συγγραφής | Αριθμός σελίδων | Υπολογιζόμενη διάρκεια | Κατηγορία | Είδος |
|---|---|---|---|---|
| 2005 | 5 | 5' | Μυθοπλασία | Κωμωδία Science Fiction |
Σύνοψη
"Όταν πήγα για πρώτη φορά στον Άρη, συνέβη κάτι εξωφρενικό..." Ο ήρωας είναι ένας αστροναύτης, απεσταλμένος ενός κράτους με επεκτατικές τάσεις. Σε ένα τοπίο που θυμίζει spaghetti western συναντά έναν ήρωα των παιδικών του χρόνων. Άρα πρόκειται για μία ταινία επιστημονικής φαντασίας με πολιτικές προεκτάσεις.
Περίληψη
Όταν πήγα για πρώτη φορά στον Άρη, συνέβη κάτι εξωφρενικό. Με καλωσόρισε ένας αρκούδος με βλέμμα υπεροπτικό. Κάρφωσα τη σημαία των Ηνωμένων Πλανητών στο κόκκινο χώμα. "Οι Ηνωμένοι Πλανήτες σας χαιρετούν.” Με διέκοψε με μία απότομη κίνηση του χεριού "Μπορείς να μιλάς στον ενικό. Είμαι μόνος..."¨ "Μόνος;" "Βλέπεις κάποιον άλλο εδώ γύρω;" “Όχι. Λοιπόν. Οι Ηνωμένοι Πλανήτες σε χαιρετούν. Σύμφωνα με τους αστροναυτικούς κανόνες πρέπει να με φέρεις σε επαφή με τους αρχηγούς σου.” “Δεν ακούς; Είμαι μόνος!” Αυτό είναι, σκέφτηκα, τρελάθηκα. Στη διαστημική σχολή διδάχτηκα μία αλάνθαστη τεχνική για την περίπτωση τρέλας σε εξωγήινο περιβάλλον. Πήρα βαθιά αναπνοή και είπα: "Δεν υπάρχεις. Αυτό που βλέπω οφείλεται στο σοκ του ταξιδιού." Προχώρησα με σταθερά βήματα καταπάνω του περιμένοντας να τον διαπεράσω. Έκανα όμως γκελ στην κοιλιά του, ακούστηκε ένας ήχος σαν καραμούζα, κι έπεσα κάτω. Τρόμαξα. Άρχισα να τρέχω. Είμαι γενναίος αστροναύτης αλλά φοβάμαι και για τη ζωή μου. Μόλις ένιωσα ασφάλεια θυμήθηκα ότι έχω το χρέος να αντιμετωπίζω τους παράξενους και επικίνδυνους εξωγήινους. Κοίταξα γύρω μου αλλά ο αρκούδος πουθενά! Πήγα στη σημαία. Στο κόκκινο χώμα είδα τα πλατιά ίχνη του. Τα ακολούθησα. Περπατούσα μέχρι που ήρθε η νύχτα. Τα ίχνη με οδήγησαν στη μέση του πουθενά όπου ο αρκούδος είχε ανάψει μία φωτιά. Στο φως της φλόγας έμοιαζε παράξενα οικείος. Mου έκανε νόημα να καθίσω μαζί του. Δεν ήξερα τι να πω. Έπρεπε να είμαι πολύ προσεκτικός μετά την πρώτη αποτυχημένη επαφή. Άπλωσα τα χέρια μου στη φωτιά. Η θέρμη της διαπέρασε ευχάριστα τα χοντρά γάντια μου. "Πώς είναι δυνατόν να είσαι ολομόναχος εδώ;" "Είμαι ο Θεός. Ναι...! Εγώ σχεδίασα τον άνθρωπο, τη γη, τις θάλασσες και τα βουνά, τους φρ... όχι, όχι αυτοί δεν μου άρεσαν και τους εξαφάνισα. Γι’ αυτό με ονειρεύονται σε όλους τους πλανήτες. Μετά όμως... μερικοί με ξεχνούν. Όπως κι εσύ!" Με κεραυνοβόλησε με ένα βλέμμα που με παρέλυσε. Γονάτισα. "Θέλω να πιστέψεις και πάλι." Έβγαλε την κάσκα μου με το χοντρό και τριχωτό χέρι του. Ανέπνεα κανονικά τη δηλητηριώδη ατμόσφαιρα του Άρη. Ήταν το θαύμα Του! Έπιασε το αυτί μου και το έστριψε. Κόλλησε την μύτη του στη δικιά μου. "Γιατί με ξέχασες;" Δάκρυσα. Απομακρύνθηκε με λικνιστό βάδισμα μέχρι που χάθηκε στο σκοτάδι.Έμεινα μόνος στην επιφάνεια του Άρη, δίπλα στη φωτιά μέχρι που αυτή έσβησε. Τελείωσα την αποστολή μου και γύρισα πίσω. Άρχισα να ζω τη ζωή μου όπως και πριν. Τα βράδια κοιμάμαι αγκαλιά με ένα αρκουδάκι.
Κείμενο προθέσεων σεναριογράφου
Διαβάστε τo σενάριo
Μπορείτε να στείλετε email στο σεναριογράφο μέσω της παρακάτω φόρμας.
Σχόλια επισκεπτών
| Ο σεναριογράφος δεν επιθυμεί να σχολιαστεί το σενάριό του. |