Το Πέρασμα
Σεναριογράφοι
| Σεναριογράφος | Ζαχαριάδης Ανδρέας |
|---|
Στοιχεία Σεναρίου
| Έτος συγγραφής | Αριθμός σελίδων | Υπολογιζόμενη διάρκεια | Κατηγορία | Είδος |
|---|---|---|---|---|
| 2007 | 1 | 3' | Μυθοπλασία | Δράμα |
Σύνοψη
Το πέρασμα είναι μια ταινία που διαπραγματεύεται το θέμα της μεταβατικής περιόδου του πένθους. Στο έργο μας παρακολουθούμε τον ήρωα μας να τρώει και πλένει πιάτα. Ο ήρωάς μας αποφεύγει να πενθήσει προσπαθώντας να εξωραΐσει το θάνατο. Μην αντέχοντας την συναισθηματική φόρτιση, ξεσπά. Θρηνεί, ξεσπά, και ξεπερνά. Για να συνειδητοποιήσει τη χαρά της ζωής. Οι αντιθέσεις λύπης-χαράς, εσωτερικού-εξωτερικού χώρου, συνθέτουν το πλαίσιο της αλλαγής, όπου ο άνθρωπος, επιλέγει την ζωή, σε ένα έργο που υμνεί την ζωή. Το πέρασμα.
Περίληψη
Παρακολουθούμε τον ήρωά μας ένα νέο 25-30 ετών που τρώει με μανία στην τραπεζαρία. Στην συνέχεια σχεδόν υστερικά πλένει τα πιάτα στον νεροχύτη. Ο χώρος σχεδόν κυκλώνει ασφυκτικά μια παράδοξα βίαιη συμπεριφορά, που έχει να κάνει με απλές καθημερινές κινήσεις. Η απάντηση στους θεατές θα δοθεί άμεσα. Ο νέος καταρρέει. Σαν απάντηση σε μια νεκρώσιμη μοναξιά η βρύση είναι ο μόνος ήχος που ακούγεται. Ο νέος ξεσπά, πενθεί και θρηνεί. Ο ήχος του νερού συνοδεύει την εκτόνωση του πένθους. Όταν σηκώνεται ο νέος να κλείσει την βρύση, μέσα από την πρώτη αντίθεση εσωτερικού-εξωτερικού χώρου, βλέπουμε την ζωή, μέσα από το συμβολικό πουλάκι, να τον καλεί. Πηγαίνει στην πόρτα και την ανοίγει. Ο νέος αποκτά πρόσωπο για τα μάτια του θεατή. Ένα πρόσωπο που φωτίζεται από την ελπίδα και το κάλεσμα της ζωής. Στο πάρκο όπου πηγαίνει μετα η ζωή έχει στήσει το πανηγύρι της. Ο νέος βλέπει την ζωή σε όλες τις εκφάνσεις της, να συνεχίζει και να κυριαρχεί. Ο νέος αποφασίζει να ζήσει και να αφήσει το θάνατο πίσω του, πετώντας πίσω του την μαύρη μπλούζα του -σύμβολο του θανάτου. Σε αυτήν την ταινία προσπαθούμε μέσω των αντιθέσεων εσωτερικού-εξωτερικού χώρου, θερμών-ψυχρών χρωμάτων, σιωπής-ήχων, να τονίσουμε την αντίθεση μεταξύ του θανάτου και της ζωής. Μία αντίθεση που δεν στέκει μόνο σε ένα γεγονός θανάτου που πιθανότατα συνέβη στο νέο. Η αντίθεση αφορά μια στάση ζωής, όπου κάποιος επιλέγει να εγκαταλείψει την μοναξιά μιας ατομοκεντρικής οπτικής και ζήσει κοινωνικά. Στην ταινία δεν υπάρχει διάλογος, διότι ο νέος ήταν μόνος του -τυπικά ή ουσιαστικά. Η πορεία του ξεκίνησε ως μοναχική για να καταλήξει κοινωνική. Ο διάλογος θα μπορούσε να υπάρχει μετά το έργο. Στο «Πέρασμα» προσπαθήσαμε να συμπτύξουμε σε ένα εν δυνάμει σενάριο της τάξεως των τριών λεπτών, μια ιστορία περάσματος από τον θάνατο στην ζωή, μέσα από μια ιστορία ενός νέου που διά του πένθους, αποφασίζει να ζήσει.
Διαβάστε τo σενάριo
Μπορείτε να στείλετε email στο σεναριογράφο μέσω της παρακάτω φόρμας.
Σχόλια επισκεπτών
| Γράψτε τα σχόλιά σας για το σενάριο. |