Η συνάντηση
Σεναριογράφοι
| Σεναριογράφος | Πατσίδης Κλεάνθης |
|---|
Στοιχεία Σεναρίου
| Έτος συγγραφής | Αριθμός σελίδων | Υπολογιζόμενη διάρκεια | Κατηγορία | Είδος |
|---|---|---|---|---|
| 2005 | 3 | 3' | Μυθοπλασία | Δράμα |
Σύνοψη
Ο ήρωας επιθυμεί ένα παγωτό. Πηγαίνει στο περίπτερο της γειτονιάς και εκεί συναντιέται με έναν άλλο άντρα. Η συνάντηση δεν είναι τόσο κοινότυπη όσο αρχικά φαίνεται. Η έκπληξη ακολουθείται από την συμπάθεια, η συμπάθεια από τον φόβο, ο φόβος από την απειλή για να καταλήξει στον τρόμο. Το γαϊτανάκι που στήνεται έχει τελικά έναν μόνο χορευτή. Και η συνειδητοποίηση της αλήθειας έρχεται να τον ισοπεδώαει.
Περίληψη
Ένα παγωτό θα ήταν ιδανικό, συλλογίστηκα. Ιδανικό όσο οτιδήποτε άλλο. Ο συνδυασμός παγωμένου γάλατος και ζάχαρης έγινε επίμονη σκέψη. Σύντομα η σκέψη αυτή γιγαντώθηκε παίρνοντας διαστάσεις βασανιστικής εμμονής. Έτσι αποφάσισα να λυτρωθώ και να πάω έως το περίπτερο που απείχε μόλις πενήντα μέτρα από το σπίτι μου. Έφτασα με γοργό βηματισμό στον χώρο του περιπτέρου. Εκεί έμελλε να γίνει μια απροσδόκητη συνάντηση.Ξαφνικά μια βραχνή φωνή με απέσπασε βίαια από την αναζήτηση μου. -«Άσε ρε φίλε…», μου είπε, «έχω καταστραφεί.». Τα μάτια του ήταν κόκκινα στο ασπράδι και καλυμμένα από τεράστιους μαύρους κύκλους. Tου μίλησα με προσποιητή άνεση: -«Τι σου συμβαίνει φιλαράκο;» -«Άσε, έχω καταστραφεί ολοσχερώς. Το αφεντικό μου έχει τρεις ημέρες να με πληρώσει… Τρεις ολόκληρες ημέρες!». Ένας ονειρευτής δαίμονας οι οφθαλμοί του αλά Πόε… Φόρεσα το πιο φιλικό χαμόγελο που μπορούσα τότε να διαθέσω και πρόφερα: -«Μην νοιάζεσαι, θα σου τα δώσει όλα μαζεμένα.». Μου φάνηκε ανόητο αυτό που ξεστόμισα. -« Εκατό ευρώ είναι αυτά. Εκατό!», βροντοφώναξε κάνοντας άλλο ένα νεύμα απελπισίας. Ένας Προμηθέας δεσμώτης. -«Μην νοιάζεσαι…» -«Δεν νοιάζομαι. Απλά είναι άρρωστη η γυναίκα του. Αλλιώς θα μου τα έδινε. Αλλά και πάλι τι θα κάνω εγώ;» Δεν είχα τίποτα να του πω. Απέμεινα να τον κοιτάζω. -«Άστα να πάνε στα κομμάτια», είπε εκείνος. «Καταστράφηκα». Γύρισε την πλάτη του και κατευθύνθηκε προς τον περιπτερά. Αυτός καθιστός στο κλειστοφοβικό χώρο με απλωμένα τα χέρια σε μια μικρή τηλεόραση, πρόφερε: «Πες το φίλε» -«Έχω πέντε ευρώ. Μου δίνεις ένα πακέτο τσιγάρα;» Έδειξε τα κέρματα στον περιπτερά. Αυτός κούνησε το πλαδαρό μαυριδερό πρόσωπο του με συμπάθεια. -«Κατάλαβα…», έκανε ο περιπτεράς. «Όλοι δικοί μας είστε απόψε». Έριξε ένα φευγαλέο βλέμμα προς το μέρος μου. Πήρε δυό κέρματα από το χέρι του κάνωντας του ολοφάνερα σκόντο. Η καρδιά μου πλημμύριζε συμπάθεια για τον καψερό καταπονημένο άντρα, δίχως να έχω την παραμικρή ιδέα. Δεν ήταν όμορφο ούτε να το σκέφτεσαι.
Κείμενο προθέσεων σεναριογράφου
Η ιδέα προέρχεται από διήγημα που έγραψα πριν από μια πενταετία. Ο πυρήνας βασίζεται σε πραγματικό γεγονός- με πιο κωμική χροιά ασφαλώς-που μου ενέπνευσε την ιδέα.
Διαβάστε τo σενάριo
Μπορείτε να στείλετε email στο σεναριογράφο μέσω της παρακάτω φόρμας.
Σχόλια επισκεπτών
| Γράψτε τα σχόλιά σας για το σενάριο. |