Το βλέμμα

Σεναριογράφοι

Σεναριογράφος Κασκάλη Δώρα

Στοιχεία Σεναρίου

Έτος συγγραφής Αριθμός σελίδων Υπολογιζόμενη διάρκεια Κατηγορία Είδος
2008 1 3' Μυθοπλασία Κοινωνικό

Σύνοψη

Μερικοί άνθρωποι παραμένουν παιδιά για πάντα. Άλλοι πάλι αναγκάζονται από τις καταστάσεις να μεγαλώσουν γρήγορα. Η παράλληλη ιστορία ενός κοριτσιού με ειδικές ανάγκες και της προστατευτικής αδερφής της που την παραστέκει και φροντίζει με τρόπο και σοφία μεγάλου ανθρώπου να παραμένει ασφαλής μέσα στον αιώνια παιδικό της κόσμο.

Περίληψη

Μεσημέρι της ταβέρνας, της οικογένειας, του οκτωβριανού ήλιου που λέει ακόμη όχι στο χειμώνα. Σε ένα τραπέζι κάτι υπέρβαρα παιδάκια, με μια υποψία στολής παρέλασης (λευκά καλσόν και μπλε μίνι φουφούλες), κραδαίνουν κάτι κόκαλα μπριζόλας και ταλαιπωρούν μια γάτα που τους κάνει νάζια. Δίπλα, μια μεγάλη παρέα από τέσσερις ενήλικες κι έξι παιδιά έχει πιάσει ένα μεγάλο τραπέζι και παραγγέλνει με φωνές και πειράγματα. Τα τραπέζια τους που είναι στημένα πάνω στο πεζοδρόμιο, τα χωρίζει από τα έξω τραπέζια ένα πλαστικό κάλυμμα που προστατεύει υποτυπωδώς από το προσδοκώμενο κρύο που αργεί να έρθει. Στη μεγάλη παρέα κάθεται κι ένα απ’ αυτά τα αιώνια παιδιά. Φοράει μια όμορφη κόκκινη μπλούζα και μια καρό μίνι φούστα. Το κορίτσι αυτό ποτέ δεν θα ντυθεί τη στολή της παρέλασης. Ποτέ. Η μαμά τής σκουπίζει τη μύτη και τα σάλια που τρέχουν συνεχώς από το στόμα της. Αυτή γελάει και προσπαθεί με τις χουφτίτσες της να πιάσει τις μεγάλες παλάμες του μπαμπά που κάθεται παραδίπλα. Ευτυχώς είναι νέοι. Ατυχώς γι’ αυτούς θα είναι πάντα το μικρό τους. Θα πρέπει πάντα να έχουν την έγνοια της, να την προστατεύουν. Δίπλα της κάθεται η αδερφή της, ένα πεντάμορφο κοριτσάκι που μιλάει καλόβολα με τις φίλες της και τρώει προσεχτικά το φαγητό της, χωρίς τσαπατσουλιές. Ξάφνου η μικρή κατεβαίνει απ’ την καρέκλα της και στρέφεται προς την μπροστινή παρέα που την χωρίζει απ’ αυτήν το διαφανές πλαστικό. Η μικρή κάνει χαμόγελα στην παρέα και σαλιώνει το κάλυμμα. Ευτυχώς οι άνθρωποι της ανταποδίδουν το χαμόγελο, όπως θα έκαναν με κάθε παιδί. Έχει στραφεί και η μάνα και βλέπει. Προσπαθούν να φαίνονται φυσιολογικά ευχάριστοι στο παιδί. Η μάνα γυρίζει πίσω στην κουβέντα της ησυχασμένη. Η αδερφή της, όμως, έχει στραφεί κι αυτή και βλέπει τη σκηνή, με το πιο σοβαρό παιδικό βλέμμα. Κοιτάει με ένταση την παρέα που χαιρετάει μέσα από το πλαστικό τη μικρή. Παρατηρεί κάθε κίνησή τους. Δεν ντρέπεται, δεν τραβάει τη ματιά της κι ας την χωρίζουν πολλά χρόνια από τους άγνωστους ενήλικες. Δεν ντρέπεται και για τη μικρή, τη λειψή της οικογένεια, το μέλος το προβληματικό που πάντα θα τους τραβάει όλους από το ποδάρι. Στο πρόσωπό της, σ’ αυτές τις στακάτες γραμμές είναι εντυπωμένη η έκφραση της φροντίδας, η ανάγκη της προστασίας: να μην καταλάβει τίποτε η μικρή, μπας και βγαίνοντας έστω και στιγμιαία από τον αιώνια παιδικό της κόσμο δει κάτι και πληγωθεί. Ένα απόλυτα εύγλωττο βλέμμα.

Κείμενο προθέσεων σεναριογράφου

Ένα βλέμμα, μια στιγμή, μπορεί να αφηγηθεί μια ολόκληρη οικογενειακή ιστορία. Το βλέμμα της αδερφής αποτυπώνει την αποδοχή αλλά και την απόλυτη και προστατευτική αγάπη που δεν απολογείται και δεν ντρέπεται.


Διαβάστε τo σενάριo

Το σενάριο δεν είναι ελεύθερα διαθέσιμο. Αν ενδιαφέρεστε να το διαβάσετε ή για οποιοδήποτε άλλο λόγο, μπορείτε να επικοινωνήσετε με το σεναριογράφο μέσω της παρακάτω φόρμας.

Όνομα *

Κείμενο προς το σεναριογράφο
(γράψτε οπωσδήποτε ονοματεπώνυμο και email, για να επικοινωνήσει ο σεναριογράφος μαζί σας) *

Γράψτε τον κωδικό *


Σχόλια επισκεπτών

Ο σεναριογράφος δεν επιθυμεί να σχολιαστεί το σενάριό του.