Βουβές όψεις, Αθήνα
Σεναριογράφοι
| Σεναριογράφος | Αρβανίτης Dominique |
|---|
Στοιχεία Σεναρίου
| Τίτλος στα αγγλικά |
|---|
| Dumb aspects, Athens |
| Έτος συγγραφής | Αριθμός σελίδων | Υπολογιζόμενη διάρκεια | Κατηγορία | Είδος |
|---|---|---|---|---|
| 2010 | 2 | 3' | Πειραματικό | Δράμα |
Σύνοψη
Ένας ταλαίπωρος μετανάστης που περιφέρεται στο κέντρο της πόλης. Ένας μεσήλικας που παρατηρεί την πραμάτεια ενός υπαίθριου μικροπωλητή στο Θησείο. Εκεί όπου συχνάζουν και παίζουν παιδάκια, σε μια παιδική χαρά στους Αμπελόκηπους, πραγματοποιείται μια αγοραπωλησία ναρκωτικών. Ένα ανήλικο κορίτσι που εκδίδεται, πλησίον του αστυνομικού τμήματος Ομονοίας. Ο ήλιος που χαράζει στην Αθήνα.
Περίληψη
Στην Αθήνα, όπου εκτυλίσσονται γραμμικά τέσσερις μικρές ιστορίες-εικόνες. Αρχικά, ένας μετανάστης που περιφέρεται στα σκοτεινά στενά του κέντρου, αγοράζει ένα γαλατάκι και συνεχίζει την περιπλάνησή του. Στη συνέχεια, στο Θησείο, πλήθος κόσμου και μικροπωλητών. Ένας μεσήλικας που περιεργάζεται κάποιο προϊόν, δεν του κάνει και φεύγει απ’ τον πάγκο. Αμέσως μετά, σε μια παιδική χαρά στους Αμπελόκηπους, δίπλα σε παιδιά που παίζουν, λαμβάνει χώρα μια τυπική αγοραπωλησία ναρκωτικών μεταξύ δυο ανθρώπων. Παίρνει καθένας τους αυτό που θέλει και φεύγει. Η νέα εικόνα μάς βρίσκει πάλι στο κέντρο, στην Ομόνοια, όπου χάσκουν κάποιοι αστυφύλακες εν υπηρεσία. Είναι χαλαροί και τα λένε μεταξύ τους, ενόσω παραδίπλα τους μια ανήλικη κοπέλα είναι έτοιμη να εκπορνευτεί σ’ έναν οδηγό πολυτελούς οχήματος, που περνά από μπροστά τους και σταματά σ’ αυτήν. Τέλος, ο ήλιος χαράζει, η εικόνα γυρνά κι είναι σαν πανοραμική, για την ατελείωτη πόλη. Ξάφνου σταματά.
Κείμενο προθέσεων σεναριογράφου
Το σενάριο «βουβές όψεις, Αθήνα» δεν περιγράφει, βέβαια, κάτι το σουρεαλιστικό. Είναι η πραγματικότητα (υπό διάφορες εκφάνσεις της) που βιώνει καθένας, χωρίς να χρειάζεται να επιδιώξει να έλθει σ’ επαφή μ’ αυτήν. Είναι η μοναξιά, η αποξένωση και ο εκφυλισμός σε μια μεγάλη πόλη, που εν προκειμένω λέγεται Αθήνα, και στην οποία όλα αυτά εύκολα οξύνονται λόγω μεγέθους και ετερογένειας των παροικούντων αυτήν πληθυσμών. Οι διαφορετικοί τόποι του σεναρίου είναι ενδεικτικοί – κάποιες προσωπικές επιλογές από σημεία έντονα φορτισμένα, βιωμένα, ίσως και αγαπημένα. Το τέλος (: η τελευταία σκηνή) μπορεί να σημαίνει πολλά, μπορεί και τίποτε. Στον αναγνώστη/ακροατή επαφίεται να καταλάβει και νοιώσει ό,τι θέλει (εάν βέβαια θέλει), αναλόγως των τυχόν βιωμάτων και συναισθημάτων του. Μπορεί να εκληφθεί και ως μια καινούργια αρχή, αλλά και ως το ατελείωτα χαοτικό και ατέρμονο επαναλαμβανόμενο κενό που μπορεί να σε κάνει να νοιώθεις μια μεγάλη πόλη όπως η Αθήνα. Προσωπικά τάσσομαι υπέρ της πρώτης έποψης, έχοντας όμως πάντα στο πίσω μέρος του μυαλού μου και την δεύτερη, που είναι εξίσου υπαρκτή κι αληθινή. Όλα είναι στο μυαλό μας και εξαρτώνται από το πώς –σε τελική ανάλυση– τα βλέπουμε, τα δεχόμαστε ή τ’ αντιμετωπίζουμε.
Διαβάστε τo σενάριo
Μπορείτε να στείλετε email στο σεναριογράφο μέσω της παρακάτω φόρμας.
Σχόλια επισκεπτών
| Ο σεναριογράφος δεν επιθυμεί να σχολιαστεί το σενάριό του. |