Σφαγείο
Σεναριογράφοι
| Σεναριογράφος | Παπαδάκης Εμμανουήλ |
|---|
Στοιχεία Σεναρίου
| Τίτλος στα αγγλικά |
|---|
| The slaughterhouse |
| Έτος συγγραφής | Αριθμός σελίδων | Υπολογιζόμενη διάρκεια | Κατηγορία | Είδος |
|---|---|---|---|---|
| 2010 | 3 | 3' | Μυθοπλασία | Δράμα |
Σύνοψη
Καλησπέρα!Θες να παίξεις το παιχνίδι της ζωής; Οι κανόνες είναι φτιαγμένοι από μας αλλά δεν πειράζει σωστά; Τώρα παραπονιέσαι γιατί το γήπεδο είναι κατακόρυφο και εσύ βρίσκεσαι πάντα από κάτω. Το συμβόλαιο όμως είναι συμβόλαιο και νομίζω ότι το σημαντικό είναι να παίζεις έτσι δεν είναι; Μπορείς να φύγεις όποτε θέλεις, ο λάκκος σου είναι έτοιμος, αλίμονο, αλλά εδώ τουλάχιστον αναπνέεις, προσπαθείς, έστω και μάταια,έχω άδικο; ΚΑΛΗΣΠΕΡΑ λοιπόν. Είμαι ο κύριος με το κοστούμι και την αντιασφυξιογόνα μάσκα...
Περίληψη
'Βοήθεια που βρίσκομαι'; Φώναξα μέσα μου. Είδα τα μάτια των υπολοίπων και κατάλαβα πώς φωνάζανε το ίδιο. Σκοτάδι και ορίζοντας άδειος μέχρι το άπειρο. Φοράω ένα καθημερινό παλτό και καπελάκι αλλά κρυώνω. Ευτυχώς ήρθε αυτός ο κύριος με το κοστούμι και την περίεργη μάσκα και μας πήρε από εκεί. Τι ανακούφιση! Τώρα ήρθε η ώρα να παίξουμε λέει, κάποια έγγραφα μόνο μένει να υπογράψουμε και τα υπόλοιπα θα τα κανονίσει αυτός. Οι κανόνες μοιάζουν λίγο περίεργοι αλλά μας διαβεβαίωσε πως θα τους μάθουμε πολύ εύκολα πάνω στο παιχνίδι. Όμως κάτι συμβαίνει. Το γήπεδο ξαφνικά έγινε κατακόρυφο! Είμαστε από κάτω! Θεέ μου πόσο τεράστιοι φαντάζουν αυτοί οι κύριοι με τα κοστούμια. Μην κλοτσάτε τόσο δυνατά την μπάλα σας παρακαλώ. Είναι πολύ εύκολο για σας, το ξέρω, το μόνο που σας ζητώ είναι να παίξουμε κι εμείς για λίγο. Αλλά τι είναι αυτό; Νερό τρέχει από τα μάτια μου. Είναι για τους συμπαίκτες μου που βρίσκονται πεσμένοι κάτω. Όχι τόσο δυνατά, μα γιατί δεν με ακούτε; Η μπάλα πονάει, και εμείς θέλαμε τόσο πολύ να παίξουμε, αλίμονο, τουλάχιστον εδώ έχει φως, εδώ μπορείς να κοιτάξεις στα μάτια τον άλλον και να δεις την προσδοκία στα μάτια τους, όμως όχι, τώρα στα μάτια των συμπαικτών μου βλέπω μόνο κενό, ματαιότητα και απελπισία. Θα βάλω όλη μου τη δύναμη. Θα κλοτσήσω τη μπάλα τόσο δυνατά που θα περάσει από μέσα σας, αρκεί να σταθώ μια στιγμή στην άκρη να ξεκουραστώ. Κάποιοι μου φωνάζουν να συνεχίσω, όμως ποιος μου λέει πως αυτό είναι για το καλύτερο όλων μας; Το μόνο που φοβάμαι είναι αυτόν τον αντίπαλο, έχω την εντύπωση πως έχει γυρίσει προς το μέρος μου. Φοβάμαι πως με σημαδεύει. Δεν καταλαβαίνω. Τώρα όλο και περισσότεροι κάθονται κάτω όπως εγώ. Εγώ το κάνω όμως για να πάρω δυνάμεις. Κι αν το χαρτί που υπογράψαμε λέει πως απαγορεύεται να απογοητευτούμε; Κι αν το χαρτί που υπογράψαμε έλεγε ότι πρέπει να δεχόμαστε τα χτυπήματα χαμογελαστοί. Δεν έπρεπε να παίξουμε με τους κανόνες τους, όμως τώρα θέλω απλά λίγη ησυχία, το ξέρω πως μπορούμε να αντισταθούμε, έστω να τους κοντράρουμε, είμαστε τετραπλάσιοι, ίσως αν είχαμε λίγο χρόνο να οργανωθούμε....όμως αυτοί δεν σταματούν να παίζουν ποτέ, Βοήθεια ακούει κανείς; Είμαστε κλεισμένοι εδώ και μας χτυπάνε ασταμάτητα! Βοήθεια ακούτε; ΒΟΗΘΕΙΑ λοιπόν! Είμαι ο άνθρωπος, με το καπελάκι και το καθημερινό ντύσιμο.
Κείμενο προθέσεων σεναριογράφου
Το σενάριο αυτό είναι η σύμπτυξη ενός διηγήματος που έγραψα κατά τη διάρκεια ενός ποδοσφαιρικού αγώνα του μουντιάλ. Διαδραματίζεται σε ένα γήπεδο ποδοσφαίρου που βρίσκεται στον μη τόπο. Σε αυτόν βρήκαν ευκαιρία να χωρέσουν η παγκοσμιοποίηση, η οικονομική κρίση, ο συγκεντρωτισμός, η θρησκεία και η εξουσία. Ένα άγριο κοκτέιλ ολοκληρωτισμού, παγιδευμένο στα όρια ενός γηπέδου ποδοσφαίρου και όλο στον πάτο του, προορισμένο να πνίξει την ομάδα που βρίσκεται στην από κάτω πλευρά. Γιατί το γήπεδο του συγκεκριμένου διηγήματος είναι διαφορετικό από τα υπόλοιπα. Ζούμε στην εποχή που ένας νέος νεορεαλισμός, ένα νέο δόγμα 95 θα ήταν πιο επίκαιρα από ποτέ! Πρέπει να επικεντρωθούμε στις προβληματικές του σήμερα, με τις κάμερες σφιχτά στο χέρι και τα μάτια ανοιχτά στην καθημερινότητα. Εγώ επέλεξα την συγκεκριμένη αλληγορική ιστορία. Νομίζω πως η εξήγηση της δεν είναι μία, όπως και στον σουρεαλισμό του Bunuel, όπου τα σύμβολα δεν ήταν πάντα κάτι συγκεκριμένο, αλλά είχαν ένα πολύ συγκεκριμένο σκοπό. Την χλεύη και την κριτική προς την κοινωνία. Οι επιρροές του συγκεκριμένου σεναρίου απορρέουν σίγουρα από το 1984 και το Κιβώτιο του Άρη Αλεξάνδρου, αλλά και από ταινίες, όπως το Brasil, ο Κυνόδοντας, Ανατολική περιφέρεια, Τραγούδια από το δεύτερο όροφο, Αlphaville, Τhe return και τέλος σχεδόν όλη τη φιλμογραφία του κυρίου Haneke. Κατά την συγγραφή του σεναρίου το καμπανάκι του μινιμαλισμού χτυπούσε αρκετά συχνά, καθώς σκέφτηκα πως θα ήταν ο μόνος τρόπος να κρατηθεί το σενάριο σε τόσο μικρή διάρκεια και η υλοποίηση του να γίνεται με χαμηλό κόστος. Τελικά νομίζω πως η συγκεκριμένη αισθητική ταιριάζει έτσι κι αλλιώς σε αυτήν την ιστορία καθώς αφήνει πολύ κενό χώρο για πολλαπλές ερμηνείες. Η έλλειψη πρωταγωνιστή παραπέμπει στις ταινίες της ρώσικης πρωτοπορίας, όπου πολύ συχνά πρωταγωνιστής είναι το πλήθος. Εδώ κάτι τέτοιο δεν έγινε συνειδητά, όμως νομίζω ότι η σκηνοθετική προσέγγιση είναι αυτή που θα δώσει στην ιστορία έναν πρωταγωνιστή, ή πολλούς. Αυτά!
Διαβάστε τo σενάριo
Το σενάριο δεν είναι ελεύθερα διαθέσιμο. Αν ενδιαφέρεστε να το διαβάσετε ή για οποιοδήποτε άλλο λόγο, μπορείτε να επικοινωνήσετε με το σεναριογράφο μέσω της παρακάτω φόρμας.
Σχόλια επισκεπτών
| Ο σεναριογράφος δεν επιθυμεί να σχολιαστεί το σενάριό του. |