"Κύναστον", θεατρική παράσταση

Κύναστον (θεατρική παράσταση), Κείμενο σκηνοθέτη, φωτογραφίες

Tο να επιχειρεί ένας σκηνοθέτης να στήσει ένα έργο, που η δράση του τοποθετείται στα μέσα του 17ου αιώνα στην Αγγλία, μετά τη χρυσή εποχή της Αναγέννησης και να δανείζεται δύο πραγματικές φυσιογνωμίες, γνωστές στο θεατρικό τοπίο της εποχής εκείνης, είναι, πράγματι, ένα τόλμημα, αποτελεί, όμως, ταυτόχρονα, και μια ισχυρή πρόκληση.

Ο Κύναστον, ο τελευταίος άντρας ηθοποιός, που υποδύεται γυναικείους ρόλους στο θέατρο, είναι μια σημαντική προσωπικότητα της εποχής του 1660 στο Αγγλικό θέατρο και φέρει, δια μέσου της ιστορίας του, το βάρος μιας σημαντικής αλλαγής. Η μέχρι τότε απαγορευμένη γυναικεία παρουσία στη θεατρική σκηνή, εισάγεται, νομιμοποιείται και οδηγεί αρκετούς άνδρες ηθοποιούς στην απόγνωση σχετικά με την καριέρα τους.

Αυτή η αλλαγή στο αγγλικό θέατρο έχει βαθιά επίδραση στην ψυχολογία του ήρωα, επηρεάζει τον τρόπο με τον οποίον μεταλλάσσεται, τον φέρνει σε βαθιά συναισθηματική ρήξη με τον πλέον κοντινό του άνθρωπο, σέρνει σε μοναχικότητα την ύπαρξή του, δίνοντας τέλος σε μια σχέση ζωής, ταυτόχρονα όμως τον οδηγεί σε μια αναγέννηση. Στην ερμηνεία, επίσης σπουδαίων, ανδρικών ρόλων.

Με πρόθεσή μας τη φρέσκια, νέα, καλλιτεχνική ματιά και με κινητήριο μοχλό μας τη δημιουργική τόλμη, προσπαθήσαμε να σκιαγραφήσουμε τις αναγκαιότητες και το status της εποχής, την ψυχολογία των ηρώων μέσα στις κοινωνικο-πολιτισμικές αλλαγές και τις βαθιές αποχρώσεις των χαρακτήρων τους, που ορίζουν τις αποφάσεις τους και δρομολογούν την πλοκή. Μέσα από τη διαμάχη και την μυθοπλαστική, ιδιαίτερη σχέση τους, καταδεικνύονται κοινωνικά και προσωπικά θέματα, που αφορούν στην θεατρική τέχνη και στην ανακάλυψη της ταυτότητάς τους σαν ηθοποιοί, αλλά, κυρίως, σαν άνθρωποι.

Αυτός, ακριβώς, είναι και ο άξονας πάνω στον οποίο δομείται η παράσταση, αφού επιδίωξή μας ήταν να δοθεί το κεντρικό ειδικό βάρος στο κοινωνικο-πολιτιστικό baground της εποχής και όχι στην νατουραλιστική ανάπλαση και αναπαράστασή της.
Με δεδομένο το ότι η κακώς εννοούμενη καινοτομία και ο εξ επί τούτου μοντερνισμός δεν προσιδιάζουν στην παράστασή μας και με τη δέουσα προσοχή σε ότι αφορά στην περιρρέουσα ατμόσφαιρα, το σκηνογραφικό μέρος καταδεικνύει τη «μυρωδιά» της εποχής, προσπαθώντας περισσότερο να πραγματώνει, με την βοήθεια  των φωτοσκιάσεων, τις ατμόσφαιρες στο μισοσκόταδο, ενώ δίδεται βασική κλασική γραμμή στο ανέβασμα, εστιάζοντας καίρια στις ερμηνείες και στον λόγο του κειμένου.

Από την ενασχόλησή μου, χρόνια τώρα, με την ταινία μικρού μήκους, ξέρω καλά τη δύναμη που εμπεριέχεται στη συνεργασία με νέους ανθρώπους. Αυτοί είναι και το κλειδί αυτής της προσπάθειας. Συνεργάτες που δεν διστάζουν να βουτηχτούν μέσα στην ιδιαίτερη αυτή σχέση, που γεννάει καινούργια μονοπάτια, μέσα από προσωπική έρευνα και δοκιμασία. Μέσα από κατάθεση ψυχής. Και, εν τέλει, δεν είναι, μήπως, αυτό, η ίδια η έννοια του θεάτρου;
Εύχομαι να απολαύσετε στιγμές δυνατές. Στιγμές θεατρικές.

Κυριάκος Χατζημιχαηλίδης


Στις φωτογραφίες: Κοστούμι Αντώνιου, κοστούμι Κλεοπάτρας

Σχόλια