Ένα από τα videoart εικαστικής διάθεσης πάνω σε έργα γνωστών ποιητών, που συνθέτουν τις "Πνοές", που, από την απαγγελία ως τη σκηνοθεσία και από την οπτική ως την μουσική επένδυσή τους, αποτελούν, εξ ολοκλήρου, προσωπική κατάθεση του σκηνοθέτη Κυριάκου Χατζημιχαηλίδη.
Σημείωμα της άλλης μέρας.
ΜΑΝΟΥΛΑ
Σοῦ ἀφήνω 200 δρχ. νὰ πάρεις ἀπ’ τὴ λαϊκὴ φασολάκια
ἀπ’ αὐτὰ ποὺ λέει ὁ ποιητής γιατὶ τ’ ἂλλα εἶναι
ἀκριβὰ καὶ δὲ φτάνουνε. Νἂχουνε πολὺ ζουμὶ νὰ βουτάμε.
Βγάλε ἓνα κλειδὶ γιὰ τὸ παιδί. Ὃλα τὰ χάνει
μὲς στὸ δρόμο. Περνατοῦ το σ’ ἓνα κορδόνι στὸ λαιμὸ
βρὲς ἓνα χρῶμα γαλανὸ νὰ μὴ στεναχωριέται. Ἒτσι
ὃπως τὸ πάει θὰ μένει πάντα ἒξω. Βάλε σ’ ἓνα ποτηράκι
τοῦ κρασιοῦ κάτι λουλουδάκια ποὺ ζωγράφισα
τὴν ὣρα ποὺ κοιμόσαστε. Θὰ σᾶς ἀρέσουν. Καὶ πρόσεχε
ρὲ μάνα ποὺ πλένεις τὰ τζάμια ἒκοψες ἀπ’ τὴ
χαλκομανία τὴν πατούσα τοῦ ἀκροβάτη καὶ τώρα ἀγριοκοιτάει
ἐμένα ποὺ στέκει μετέωρος στὸ τεντωμένο
σκοινί. Πέταξε νὰ πᾶν στὸ διάολο τὰ νάυλον σακούλια
ποὺ μαζεύεις θὰ μᾶς πνίξουνε καὶ τὶς πρωτομηνιὲς
μὲ τοὺς ἁγιασμοὺς ποὺ μᾶς ραίνεις στὂχω πεῖ ἑκατομμύρια
φορὲς δὲ μ’ ἀρέσουν αὐτά. Σ’ ΑΓΑΠΑΩ.
Μὴ νομίζεις ξέρω πόσο κουράζεσαι νὰ ζωντανεύεις τὰ
ὂνειρα. Μὰ τὸ παιδὶ εἶναι μικρὸ καὶ γώ στριμωγμένη.
Μὴ βάλεις πάλι τὶς φωνὲς καὶ μουρμουρὰς μονάχη
σου πὼς ὃλο ζῶ μὲ ψέματα ἒμαθα καὶ τὸ παιδὶ κι εἶμαι ὀνειροπαρμένη.
Δὲν ξέρω ὃμως μάνα ἂλλο τρόπο νὰ ζῶ.
Εἶναι ἓνας τρόπος κι αὐτός μάνα νὰ ζήσεις.
Σᾶς ἀγαπῶ πολὺ καὶ τὶς δυό. Μὴν κλαῖς.
Πάω νὰ κοιμηθῶ.
Ἒχω νὰ ὀνειρευτῶ
–λεπτομέρειες δηλαδή μείνανε–
ἀπ’ αὒριο δὲ θὰ κλαίει κανένας.