Σύνολο μελών: 12823

Είσοδος και εγγραφή μελών




































Τυχαίες ταινίες

Exodus 5 - Προσωρινά (ντοκιμαντέρ)
Μαρία Παπαγεωργίου
2017
Αφού με ξέρεις
Θανάσης Τότσικας
2010
Το άλμα
Χάρης Σταθόπουλος
2008
Ο τελευταίος φακίρης
Μπάμπης Μακρίδης
2005
Αποχαιρετώντας
Ρηνιώ Δραγασάκη
2005

"Πνοές" (Video Αrt με ποιήματα ελλήνων ποιητών) | "Souffles" (vidéo art contenant des grandes œuvres de la littérature grecque) | "Breathings" (video art that portrays great works of greek literature) - 2015

31. Κωνσταντίνου Καρυωτάκη "Χαμόγελο"





Κωνσταντίνου Καρυωτάκη "Χαμόγελο" FR



Ένα από τα videoart εικαστική διάθεση πάνω σε έργα γνωστών ποιητών, που συνθέτουν τις «Πνοές» που, από την απαγγελία ως τη σκηνοθεσία και από την οπτική ως τη μουσική επένδυσή τους, αποτελούν, εξ ολοκλήρου, προσωπική κατάθεση του σκηνοθέτη Κυριάκου Χατζημιχαηλίδη.

Από την ποιητική συλλογή «Ὁ πόνος τοῦ ἀνθρώπου καὶ τῶν πραγμάτων» (1919)

"Χαμόγελο"

Χωρὶς νὰ τὸ μάθει ποτέ, ἐδάκρυσε,
ἴσως γιατί ἔπρεπε νὰ δακρύσει,
ἴσως γιατί οἱ συφορὲς ἔρχονται.

Ἀπόψε εἶναι σὰν ὄνειρο τὸ δείλι
ἀπόψε ἡ λαγκαδιὰ στὰ μάγια μένει.
Δὲν βρέχει πιά. Κι ἡ κόρη ἀποσταμένη
στὸ μουσκεμένο ξαπλωσε τριφύλλι.

Σὰ δυὸ κεράσια χώρισαν τὰ χείλη
κι ἔτσι βαθιά, γιομάτα ὡς ἀνασαίνει,
στὸ στῆθος της ἀνεβοκατεβαίνει
τὸ πλέον ἁδρὸ τριαντάφυλλο τ᾿ Ἀπρίλη

Ξεφεύγουνε ἀπ᾿ τὸ σύννεφον ἀχτίδες
καὶ κρύβονται στὰ μάτια της · τὴ βρέχει
μιὰ λεμονιὰ μὲ δυὸ δροσοσταλίδες

ποὺ στάθηκαν στὸ μάγουλο διαμάντια
καὶ ποὺ θαρρεῖς τὸ δάκρυ της πὼς τρέχει
καθὼς χαμογελάει στὸν ἥλιο ἀγνάντια.


Διάβασε ο
Κυριάκος Χατζημιχαηλίδης

Σκηνοθεσία - Μοντάζ
Κυριάκος Χατζημιχαηλίδης



Collection of poetry "The Pain of People and of Things"

A smile

Without ever knowing, she cried,
maybe because she had to cry
maybe because calamities are coming.

Tonight, the evening is like a dream.
Tonight the valley is dipped in magic.
It's not raining any more and the rested girl
Lay down in the moist clover.

The lips parted like two cherries,
And as she breathes deeply,
Her breast rises and falls
Like an April rose in the wind.

Sunrays escape from a cloud
And hide themselves in her eyes.
A lemon tree sheds dewdrops on her

And they drop on her cheek like diamonds,
As if she had been crying,
Though she smiles gazing at the sun.


Sourire

Ce soir est comme un rêve qui nous grise ;
ce soir le val est un lieu enchanté.
Dans le pré vert que la pluie a quitté,
la jeune fille épuisée s'est assise.

Ses lèvres s'ouvrent, on dirait deux cerises ;
profond, son souffle plein de volupté
fait sur son sein doucement palpiter
une rose d'avril, la plus exquise.

Quelques rayons échappés aux nuées
hantent ses yeux ; un citronnier sur elle
a fait tomber deux gouttes de rosée

qui sur ses joues font deux diamants vermeils
et l'on croirait qu'une larme étincelle
tandis qu'elle sourit face au soleil.




copyright © t-shOrt
November, 2018