Ο Ήλιος κι ο Βοριάς

Σενάριο

Σκηνοθετικές σημειώσεις
Ταινία μυθοπλασίας, με μη αφηγηματικά στοιχεία, αποτελεί αισθητηριακό βίωμα για τον θεατή.  Βασισμένη στον ομώνυμο μύθο του Αισώπου η ταινία αποδίδει σε εικόνα τα στοιχεία της φύσης, διατηρώντας ταυτόχρονα τον αλληγορικό χαρακτήρα του μύθου. Πρωταγωνιστές λοιπόν, πέρα από την ηρωίδα είναι τα σκηνικά, οι φωτισμοί και διάφορα εφέ (όπως διπλοτυπίες, fish eye lens κ.α.). Προς την κατεύθυνση του αισθητηριακού βιώματος συνεπικουρεί και η απαγγελία του ποιήματος του Γεώργιου Δροσίνη  "Ο Ήλιος κι ο Αέρας" από δυο παιδιά που στην ουσία προσωποποιούν τα δυο αυτά τα στοιχεία καθώς και η παράθεση του ποιήματος υπό μορφή υποτίτλων. 

ΠΕΡΙΛΗΨΗ ΤΟΥ ΜΥΘΟΥ
Στο συγκεκριμένο μύθο ο Αίσωπος χρησιμοποιεί σαν ηρωές του δύο στοιχεία της φύσης, τον Ήλιο και τον Βοριά. Οι δυο τους βρίσκονται να φιλονικούν για το ποιος είναι δυνατότερος. τότε εμφανίζεται ένας άνθρωπος. Μοναδικός του ρόλος να χρησιμεύσει ως απόδειξη υπεροχής του ενός πάνω στον άλλο, αφού ορίζουν ως κριτήριο δύναμης να καταφέρουν να του βγάλουν τα ρούχα. Ο καθένας προσπαθεί με τα όπλα του. Ξεκινάει ο Βοριάς φυσώντας δυνατά αλλά οι προσπάθειές του είναι άκαρπες. Καταφέρνει μόνο να κάνει τον άνθρωπο να τυλιχθεί ακόμα περισσότερο στα ρούχα του για να προστατευτεί από το κρύο. Στη συνέχεια ο Ήλιος παίρνει σειρά. Λούζει τον άνθρωπο στο φως και στη ζέστη καταφέρνοντας να πετύχει το στόχο του κερδίζοντας τη μάχη. Ο Αίσωπος χτίζει ένα πολυσήμαντο μύθο. Σε πρώτο επίπεδο αντιπαραθέτει τα στοιχεία της φύσης με τον άνθρωπο τονίζοντας την μικρότητα του τελευταίου μπροστά στο μεγαλείο των πρώτων. Σε επόμενο επίπεδο αντιπαραθέτει το καλό με το κακό, τη βία με τη γαλήνη αναδεικνύοντας τον ενάρετο και ειρηνικό δρόμο ως τον αποτελεσματικότερο.

ΤΟ ΠΟΙΗΜΑ
Ο Γεώργιος Δροσίνης (1859-1951) ήταν Έλληνας ποιητής, πεζογράφος και δημοσιογράφος. Ήταν ένας από τους πρωτοπόρους της ανανεωτικής Νέας Αθηναϊκής Σχολής στην ποίηση και της ηθογραφίας στην πεζογραφία και η πρώτη ποιητική του συλλογή "Ιστοί Αράχνης" σηματοδότησε την εμφάνισή της.    Εμπνευσμένος από τον μύθο του Αισώπου έγραψε το ποίημά του "ο Ήλιος και ο Αέρας" το οποίο συμπεριλήφθηκε στο βιβλίο του Παιδικά παραμύθια (1889).

Ὁ Ἥλιος καὶ ὁ Ἀέρας

Ὁ Ἀέρας θύμωσε,
μὲ τὸν Ἥλιο μάλωσε.
Ὁ Ἀέρας ἔλεγε:
– Εἶμαι δυνατότερος!
Καὶ ὁ Ἥλιος ἔλεγε:
– Σὲ περνῶ στὴ δύναμη!
Ἕνας γέρος γεωργὸς
μὲ τὴ μαύρη κάπα του
στὸ χωράφι πήγαινε.

Ὁ Ἀέρας λάλησε:
– Ὅποιος ἔχει δύναμη
παίρνει ἀπὸ τὸν γέροντα
τὴ χονδρὴ τὴν κάπα του!

Φύσησε, ξεφύσησεν,
ἔσκασε στὸ φύσημα,
ἄδικος ὁ κόπος του.

Κρύωσεν ὁ γέροντας
καὶ διπλὰ τυλίχθηκε
στὴ χονδρὴ τὴν κάπα του.

Μὰ κι ὁ Ἥλιος λάλησε:
– Ὅποιος ἔχει δύναμη
παίρνει ἀπὸ τὸ γέροντα
τὴ χονδρὴ τὴν κάπα του!

Ἔφεξεν ὁλόλαμπρος,
καλοσύνη σκόρπισε,
κι ἔβγαλεν ὁ γέροντας
τὴ χονδρὴ τὴν κάπα του.

Πάλι ξαναλάλησε:
– Ἄκουσε καὶ μάθε το,
σὲ περνῶ στὴ δύναμη,
γιατὶ πᾶς μὲ τὸ κακὸ
κι ἐγὼ πάω μὲ τὸ καλό!