Σεναριογράφος | Θηβαίος Απόστολος |
---|
Έτος συγγραφής | Αριθμός σελίδων | Υπολογιζόμενη διάρκεια | Κατηγορία | Είδος |
---|---|---|---|---|
2011 | 3 | 3' | Πειραματικό | Δράμα |
Ένας άνδρας συλλαμβάνεται από τις αρχές με το αδίκημα της «κουκούλας». Ένα από τα ζητήματα που απασχόλησαν τόσο έντονα την κοινή γνώμη και ερέθισαν τα δημοκρατικά αντανακλαστικά του, παρουσιάζεται σε αυτήν τη σεναριακή ιδέα.
Ένας νεαρός άνδρας συλλαμβάνεται από τις αρχές. Στα χέρια του μοιάζει να κρατά ένα αντικείμενο που θυμίζει πίνακα ζωγραφικής. Η κάλυψή του με ένα κομμάτι ύφασμα, δεν επιτρέπει την ολοκληρωτική του θέαση. Τον άνδρα ανακρίνει ένας αθέατος, για το κοινό άνθρωπος. Η στάση του γρήγορα θα οδηγήσει σε αβίαστα συμπεράσματα, τόσο το νεαρό άνδρα όσο και το θεατή. Η αγωνία του νεαρού, η μοναξιά της πόλης που μαστίζει κάθε έναν από εμάς, οι αρχές, οι οποίοες στα πλαίσια πολιτικών διαπρέπουν με τις παράξενες αποφάσεις τους, η τέχνη που καταδικάζεται πάντα, εις το όνομα κάθε επίκαιρου καθωσπρεπισμού. Ο πίνακας ζωγραφικής καταδικάζεται. Το ίδιο και ο νεαρός άνδρας. Η ετυμηγορία ξαφνιάζει με την απουσία της σφαιρικότητας, με την αδυναμία της προσαρμογής, της διάκρισης των σημαντικών από τα επουσιώδη. Σημαντικό στοιχείο για την ανάδειξη της τέχνης και ως εκφραστή των μειονοτήτων, συνιστά το γεγονός πως ο πίανακας δεν αποτελεί ένα τυχαίο έργο τέχνης, αλλά αντίγραφο του περίφημου πίνακα της «Μόνα Λίζα». Το φιλμ τελειώνει όταν ο θεατής καταννοήσει την απάνθρωπη όψη του ανακριτή, όχι ως φορέα εξουσίας, αλλά ως άτομο με χαμένα τα πιο βασικά χαρακτηριστικά του. Εκείνα των ανθρώπινων προσώπων.
Το φιλμ δεν αποτελεί παρά μία έμμεση μομφή στην απρόσωπη εξουσία. Εκείνη που άσχετα με τις προθέσεις της, συχνά οδηγείται σε απόλυτες απόψεις και πλαίσια νομικά που κάθε άλλο παρά διευκολύνουν τη ζωή των ανθρώπων. Η μομφή θα εκφραστεί μέσω της αναφοράς στην τέχνη, η οποία αντιμετωπίζεται με τον ίδιο παράλογο τρόπο, εκείνον δηλαδή που προτείνει το νομικό πλαίσιο της «κουκούλας». Ένα στρεβλό και παράξενο, νομικό πλέγμα, το οποίο προκαλεί την ασφυξία και το αδιέξοδο στην προσπάθεια της διατήρησης των ατομικών χαρακτηριστικών, της ελεύθερης διάθεσης των ανθρώπων ή των ιδεών. Παράλληλες αναφορές στο θέμα της μοναξιάς, της χαμένης, ατομικής ταυτότητας, του φόβου για την πορεία στον καιρό, πραγματοποιούνται σε όλη την έκταση του φιλμ, προσδίδοντάς του μια πιο ανθρώπινη διάσταση, πέρα από νόμους και καθεστώτα. Πρόθεση του δημιουργού δεν είναι να στιλιτεύσει, αλλά κυρίως να φωνάξει με ότι απέμεινε από την κραυγή του για εκείνον τον αδιόρατο, καθημερινό σύντροφο. Τον προσωπικό του τρόμο.
Το σενάριο δεν είναι ελεύθερα διαθέσιμο. Αν ενδιαφέρεστε να το διαβάσετε ή για οποιοδήποτε άλλο λόγο, μπορείτε να επικοινωνήσετε με το σεναριογράφο μέσω της παρακάτω φόρμας.
Γράψτε τα σχόλιά σας για το σενάριο. |