Zenaida (fiction)

Κείμενα και Κριτικές

Συνέντευξη Αλέξη Τσάφα & Γιάννη Φώτου στο ελculture.gr

Ο Αλέξης Τσάφας και ο Γιάννης Φώτου παρουσιάζουν σε παγκόσμια πρώτη την ταινία “Zenaida” με θέμα το trafficking. Υπόθεση: Στα δεκαεννέα της χρόνια, η Ζενάιντα έχει ήδη γνωρίσει το σκληρό πρόσωπο του ευρωπαϊκού ονείρου. Γεννημένη στην Αφρική, θύμα trafficking, εγκλωβισμένη σε μια αφιλόξενη μεγαλούπολη, απλώς επιβιώνει, μοιράζοντας την καθημερινότητά της ανάμεσα στους πελάτες ενός σύγχρονου οίκου ανοχής και τις παραισθήσεις ναρκωτικών ουσιών, που της προσφέρουν την απόδραση από το παρόν, αλλά που ζωντανεύουν και εφιάλτες από το παρελθόν. Παράλληλες εικόνες της ζωής της, στη μιζέρια της αφρικάνικης φαβέλας και στην ψυχοφθόρα ευρωπαϊκή μεγαλούπολη.

“Zenaida” των Αλέξη Τσάφα και Γιάννη Φώτου
Ο Αλέξης Τσάφας εξηγεί πώς ξεκίνησε η ιδέα: «Ζούσα στην Αφρική, στο Πράσινο Ακρωτήρι, εδώ και 13 χρόνια και έχω δουλέψει σε χώρες όπως η Βραζιλία, σε μέρη δηλαδή που ‘εξάγουν’ νέα κορίτσια προς την Ευρώπη και το trafficking είναι έντονο. Με τις τοπικές αρχές είχαμε συζητήσει τρόπους για να πλησιάσουμε το θέμα κι αυτό να λειτουργήσει θετικά για τις κοπέλες εκεί, αλλά και για το κοινό, ώστε να το δουν με άλλο μάτι και να βοηθήσουν τα θύματα όσο μπορούν. Για το λόγο αυτό η ταινία θα προβληθεί ευρύτερα, σε γειτονιές, σε φαβέλες και αλλού, ώστε να δει ο τοπικός πληθυσμός ότι αυτό που τους τάζουν ως ‘ευρωπαϊκό όνειρο’ εγκυμονεί πολύ σοβαρούς κινδύνους και μπορεί να είναι πολύ χειρότερο από το παρόν τους. Η πρόθεσή μας ήταν να καταλάβει ο θεατής τον ψυχισμό και τα αδιέξοδα μιας κοπέλας που είναι εγκλωβισμένη σε μια ευρωπαϊκή πόλη και τη μεταχειρίζονται ως σεξουαλικό αντικείμενο». Τα γυρίσματα έχουν γίνει στην Αθήνα και στο Πράσινο Ακρωτήρι. Στην ταινία πρωταγωνιστεί η Μαρία Στεφανίδου. «Η πρώτη σκέψη ήταν να δοθεί ο ρόλος σε ηθοποιό από το Πράσινο Ακρωτήρι, αλλά στάθηκε αδύνατο να εκδοθεί βίζα. Η Μαρία είναι ηθοποιός από τη Θεσσαλονίκη που κάνει τα πρώτα της βήματα και έχει εντυπωσιακή ομοιότητα με κρεολή, τόσο που έπεισε και τους συνεργάτες μας στο Ακρωτήρι! Ήταν ένας δύσκολος ρόλος γυναίκας σε καταστάσεις αβίωτες, που τον απέδωσε πολύ καλά συνδυάζοντας και τις χοροθεατρικές της γνώσεις”, λέει ο Γιάννης Φώτου. «Αποφύγαμε τα κλισέ για το trafficking και εμβαθύναμε στον ψυχικό και συναισθηματικό κόσμο του θύματος. Χρησιμοποιήσαμε φλας μπακ μεταξύ ονείρου και φαντασίας από την προηγούμενη ζωή της, για να αποδώσουμε την ιστορία μιας κοπέλας που φεύγει από ένα μέρος που δεν είναι καλά για να ζήσει σε κάποιο άλλο που αποδεικνύεται χειρότερο. Από την έρευνα που κάναμε για το θέμα είδαμε ότι αυτοί που φέρνουν τις κοπέλες εδώ, ξέρουν πολύ καλά τι κάνουν. Τις δέρνουν, τις βιάζουν, τους δίνουν ναρκωτικά για να μένουν αδύναμες και χωρίς διέξοδο. Προβληματιστήκαμε με το τέλος της ταινίας και τελικά το αφήνουμε στην κρίση του θεατή. Θα μπορούσε άλλωστε να είναι μια ταινία χωρίς αρχή και τέλος».

Δείτε περισσότερα εδώ.