Meeting point
Σεναριογράφοι
| Σεναριογράφος 1 | Κουτζαμάνης Ιωάννης |
|---|---|
| Σεναριογράφος 2 | Θεοδωρέλου Τατιάνα |
Στοιχεία Σεναρίου
| Έτος συγγραφής | Αριθμός σελίδων | Υπολογιζόμενη διάρκεια | Κατηγορία | Είδος |
|---|---|---|---|---|
| 2009 | 5 | 5' | Κιν. Σχέδιο | Κωμωδία |
Σύνοψη
Ο Αλέκος, ένας ασυμβίβαστος τριαντάρης, προσκαλείται σε δείπνο στο εστιατόριο «MEETING POINT» από τρεις πρώην κολλητούς του, την παρέα των φοιτητικών του χρόνων. Τότε, όλοι τους ιδεολόγοι, γεμάτοι όνειρα. Τώρα, το χάσμα ανάμεσα στον Αλέκο και τους άλλους τρεις, μοιάζει αγεφύρωτο. Εκείνοι – ένας πολιτικός, μια καθηγήτρια και ένας προγραμματιστής – επιτυχημένοι καριερίστες. Αυτός, ένας ανένταχτος μουσικός που επιβιώνει με περιστασιακά νυχτοκάματα. Οι εκ διαμέτρου αντίθετες στάσεις ζωής, που υπερασπίζεται κάθε πλευρά, δημιουργούν συγκρούσεις από την πρώτη στιγμή της συνάντησής τους.
Περίληψη
Η ιστορία ξεκινάει με τον Αλέκο, έναν ασυμβίβαστο 30άρη στο δωμάτιό του. Δωμάτιο που μοιάζει περισσότερο φοιτητικό, διακοσμημένο με μια αφίσα με το ίνδαλμά του, τον Che. Ο Αλέκος, έχει ραντεβού με την παρέα των φοιτητικών του χρόνων και έχει αργήσει. Δεν δείχνει πολύ πρόθυμος, όμως πηγαίνει. Φτάνοντας σε ένα καθωσπρέπει εστιατόριο, ο ίδιος ντυμένος πρόχειρα, συναντά την παρέα που τον περιμένει, δύο άντρες και μια γυναίκα. Βλέπει μπροστά του τους τρεις φίλους του, αποσβολωμένους και πολύ διαφορετικούς, σχεδόν όπως τους φανταζόταν (καλοντυμένους και ευγενικούς). Οι φίλοι του, σαστισμένοι, δυσκολεύονται να κρύψουν την έκπληξη και τη δυσαρέσκειά τους για την (εξωτερική) εμφάνιση του Αλέκου. Οι ίδιοι θεωρούν τον εαυτό τους επιτυχημένο, σε αντίθεση με τον άντρα που έχουν απέναντί τους. Οι παλιοί φίλοι δεν αργούν να έρθουν σε αντιπαράθεση, όταν η συζήτηση γύρω από την επαγγελματική και προσωπική τους ζωή ξεκινάει. Η μια είναι καθηγήτρια, ο ένας πολιτικός και ο άλλος προγραμματιστής, όλοι επαγγελματικά καταξιωμένοι. Ο Αλέκος είναι μουσικός και όχι αναγνωρισμένος, όπως θα ήταν αποδεκτός από τους υπόλοιπους. Από όλες τις απόψεις, οι δύο πλευρές, φαίνεται πως έχουν υιοθετήσει διαφορετικό τρόπο ζωής. Ο ένας έχει παραμείνει ονειροπόλος και ιδεαλιστής, ένας άνθρωπος που αρνείται να ταυτιστεί με πρότυπα, με υλικά αγαθά ή με την κοινωνική του θέση. Αντίθετα, οι υπόλοιποι ακολουθούν τα πρότυπα που προβάλει η κοινωνία και αντιλαμβάνονται τον εαυτό τους μέσα από το επάγγελμά τους και την κοινωνική τους θέση. Η αντιπαράθεσή τους κορυφώνεται καθώς αρχίζουν να περιγράφουν την προσωπική τους επιτυχία, αποκαλύπτοντας κρυμμένες πτυχές της προσωπικής τους ζωής. Όταν η συζήτηση στρέφεται γύρω από τα ενδιαφέροντά τους. Ο Αλέκος αναφέρει μια σειρά δραστηριοτήτων που έχει σαν χόμπι. Ενώ, για τους υπόλοιπους, η δουλειά μονοπωλεί το ενδιαφέρον τους σε σημείο που απολαμβάνουν πλήρη ικανοποίηση και ηδονή μέσα από αυτήν. Περιγράφοντας ο καθένας την ιδιαίτερη σχέση που έχει με αυτό που κάνει οδηγείται στην αφήγηση/αποκάλυψη του πραγματικού οργασμού στον οποίο φτάνει. Ο Αλέκος, αηδιασμένος από τις εκμυστηρεύσεις των «φίλων» του επαναστατεί απέναντι σε όλους και καταλήγει να φεύγει από το εστιατόριο εξοργισμένος. Όλοι έχουν μια πτυχή του εαυτού τους που κρύβουν, αλλά και για την οποία νοιώθουν ικανοποίηση. Μόλις αρχίζει η εκμυστήρευση φαίνονται οι πραγματικές διαφορές και ομοιότητες που μπορεί να έχουν μεταξύ τους…
Κείμενο προθέσεων σεναριογράφου
Από μια οπτική, μπορούμε να διαχωρίσουμε τους ανθρώπους στο σύγχρονο δυτικό κόσμο, σε κομφορμιστές και αντικομφορμιστές. Το συγκεκριμένο διαχωρισμό σχολιάζει το παρόν σενάριο. Ο αντικομφορμιστής Αλέκος, «εκπρόσωπος» του ευρύτερου αριστερού χώρου, αρνείται να διεκπεραιώσει τις επιταγές του συστήματος και επιβιώνει με όσα μέσα διαθέτει και του «επιτρέπει» η ιδεολογία του. Χαράζει ένα δρόμο αντίθετο με αυτόν που είθισται να ακολουθεί ο μέσος 30άρης που, στην ηλικία αυτή ξεκάθαρα πλέον, αρχίζει να εγκλωβίζεται στο μηχανισμό της αγοράς και στην αναγκαιότητα της επαγγελματικής του αποκατάστασης. Από την άλλη, οι τρεις πρώην κολλητοί του, ως επιτυχημένοι επαγγελματίες, είναι απόλυτα προσαρμοσμένοι στην «νέα» τους ταυτότητα και αντιλαμβάνονται τη στάση ζωής τους ως κομμάτι της φυσικής τάξης πραγμάτων. Δεν είναι πλέον «ο Γιάννης, η Μαρία, ο Κώστας....», αλλά ο πολιτικός, η καθηγήτρια, ο προγραμματιστής. Ερμηνεύουν τους ρόλους, που τους έχει μοιράσει το κοινωνικό και οικονομικό κατεστημένο, με τόσο πάθος και τόση περηφάνια, ώστε ταυτίζονται απόλυτα. Για αυτούς, οι κανόνες ερμηνείας που καλούνται να τηρήσουν είναι αξιώματα και θεωρούν την οποιαδήποτε απόκλιση ως στάση ανώριμη και κωμική. Έτσι, από την πρώτη στιγμή της συνάντησης του Αλέκου με τους πρώην κολλητούς του, προβάλλεται ξεκάθαρα η αντιθετική παρουσία του στο καθωσπρέπει εστιατόριο «MEETING-POINT», ένα σαλόνι της αστικής τάξης. Από τη μία οι «ρολίστες», οι εθισμένοι, οι ναρκωμένοι, οι εγκλωβισμένοι. Από την άλλη, ο ελεύθερος άνθρωπος, το ανεξάρτητο πνεύμα, ο ασυμβίβαστος. Όμως, ό,τι προβάλλεται, είναι κιόλας; Ο διαχωρισμός των ανθρώπων σε κομφορμιστές και αντικομφορμιστές, γίνεται με βάση την ουσία, ή την εικόνα; Σίγουρα, ο καταξιωμένος επαγγελματίας και ο «σκεπτόμενος» καταναλωτής είναι ένα πρότυπο που προβάλει η εκάστοτε άρχουσα τάξη. Πρότυπο δεν αποτελεί όμως και ο ανικομφορμιστής; Ανέκαθεν γοήτευε ο χαρακτήρας του επαναστάτη, του αγωνιστή, του διαφορετικά σκεπτόμενου, του διανοούμενου. Και πώς νοείσαι ως επαναστάτης; Μήπως δεν γίνεται και αυτό παίζοντας ένα συγκεκριμένο ρόλο; Μήπως δεν επιφέρει αυτοϊκανοποίηση το να είσαι αποδεκτός ως αντικομφορμιστής; Μήπως δεν νιώθεις και έτσι καταξιωμένος; Μήπως δεν είναι και αυτό ένα πνευματικό προϊόν προς κατανάλωση; Όποιος είναι πραγματικός αγωνιστής και ελεύθερο πνεύμα, το δείχνει με τη ζωή του συνολικά. Όποιος θέλει να φανεί αντικομφορμιστής και επαναστατικό στοιχείο, μπορεί να το δείξει με μια καλή περφόρμανς.... «...διατηρούμε την εσώτερη τη βρώμα μας, μ' επαναστατική φρασεολογία» Νικόλας Άσιμος
Διαβάστε τo σενάριo
Μπορείτε να στείλετε email στο σεναριογράφο μέσω της παρακάτω φόρμας.
Σχόλια επισκεπτών
| Γράψτε τα σχόλιά σας για το σενάριο. |