Πλιάτσικο - Μια οικογενειακή υπόθεση
Σεναριογράφοι
| Σεναριογράφος | Οικονομάκος Γιώργος |
|---|
Στοιχεία Σεναρίου
| Έτος συγγραφής | Αριθμός σελίδων | Υπολογιζόμενη διάρκεια | Κατηγορία | Είδος |
|---|---|---|---|---|
| 2009 | 5 | 5' | Μυθοπλασία | Κοινωνική κομεντί |
Σύνοψη
Εν μέσω κοινωνικών αναταραχών, μια μητέρα επισκέπτεται το γιο της που έχει το πόδι του στο γύψο και παραμένει κλεισμένος στο σπίτι. Ή μήπως όχι? Όταν η μητέρα ανακαλύπτει πως τα πράγματα δεν είναι ακριβώς όπως τα πίστευε, αρχίζει να αναθεωρεί τις απόψεις της και να σκέφτεται ποιες είναι οι δικές της ευθύνες.
Περίληψη
Μέσα σε ταραχή και απογοήτευση από τα βίαια επεισόδια που έχουν κατακλύσει την πόλη, μία μητέρα επισκέπτεται στο διαμέρισμα του το γιο της, ο οποίος είναι καθηλωμένος στο κρεβάτι με γύψο σε ολόκληρο το ένα πόδι του. Του πηγαίνει φαγητό και πλυμένα ρούχα. Νοιάζεται γι΄αυτόν, μα προβληματίζεται και από τη υπερβολικά μακρά διαδικασία ανάρρωσης. Στην πραγματικότητα όμως ο γιός έχει αναρρώσει προ πολλού και εκμεταλλεύεται την αναρρωτική του άδεια από τη δουλειά για να συμμετέχει και ο ίδιος στα επεισόδια, κλέβοντας υπολογιστές και φωτογραφικές μηχανές. Στη συνέχεια τα μεταπωλεί σε τρίτους σε χαμηλή τιμή. Ο γιος μόλις δέχεται την επίσκεψη κρύβει τα κλοπιμαία και φοράει ένα ψεύτικο γύψο. Παριστάνει τον ασθενή. Η μητέρα τον ρωτάει για τα επεισόδια στην πόλη και αυτός απαντάει πως δεν έχει ακούσει τίποτα. Εκφράζουν τις ακριβώς αντίθετες απόψεις. Η μητέρα, πιο συντηρητική έχει εκνευριστεί απο τις καταστροφές και τις λεηλασίες, θεωρεί πως ένα μάτσο αλήτες καταστρέφουν αδιακρίτως. Ο γιος ισχυρίζεται πως πρόκειται για εξέγερση με ιδεολογικό υπόβαθρο. Η μητέρα συμπτωματικά βρίσκει στην τουαλέτα μολότοφ και κλοπιμαία, ανακαλύπτει τι πραγματικά συμβαίνει. Δεν λέει τίποτα στο γιο της, παρά μόνο προβληματίζεται για τις δικές της ευθύνες. Ο γιος της αποτελεί πλέον για αυτή μέρος ενός διπλού προβλήματος. Είναι ένας από αυτούς που μέχρι πριν λίγο κατηγορούσε. Είναι όμως και το παιδί της, τόσο απομακρυσμένο απο αυτήν που της λέει ψέματα κατά πρόσωπο. Η μητέρα στενοχωριέται και προσπαθεί να καταλάβει ποιο είναι το μερίδιο ευθύνης της. Ο ψεύτικος γύψος ίσως να ήταν μια βολική λύση που να ωφελούσε και τους δύο. Ο γιος κρυμμένος πίσω από την κάλυψη του γύψου, ξεγελάει την οικογένεια του, τη δουλειά και τους γύρω του και συμμετέχει σε λεηλασίες για να έχει ευκαιριακό κέρδος. Δεν κρύβει από τους άλλους όμως μόνο τις αξιόποινες πράξεις του, αλλά και την υποτιθέμενη ιδεολογία του την οποία δεν έχει το θάρρος να υπερασπιστεί. Μόλις υποψιάζεται οτι η μητέρα του γνωρίζει την αλήθεια έρχεται κι αυτός προ των ευθυνών του. Ο γύψος είναι ψεύτικος, δε γιατρεύει τίποτα. Η εξέγερση όμως φέρνει την συντηρητική μητέρα και τον «αλήτη» γιό πιο κοντά στην κατανόηση.
Κείμενο προθέσεων σεναριογράφου
Το πλαίσιο της ταινίας σίγουρα παραπέμπει στην πρόσφατη εξέγερση της Αθήνας, παρόλαυτα δεν αναφέρεται σε αυτή, αλλά σε μια τυχαία πόλη με κοινωνική ένταση. Το ύφος στο μεγαλύτερο μέρος της ταινίας είναι μάλλον εύθυμο καθότι πρόκειται για μια ευχάριστη ιστορία μιας συντηρητικής μητέρας και του γιου της που συμμετέχει στα επεισόδια, αποκρύπτοντας την αλήθεια από τον περίγυρο του, φορώντας ένα ψεύτικο γύψο που του εξασφαλίζει αναρρωτική άδεια απο τη δουλειά και ασφάλεια από τις επικρίσεις. Η μητέρα απαξιώνει τους νεαρούς επαναστάτες, μα και ο γιος καπηλεύεται την εξέγερση για να αποκτήσει ευκαιριακό κέρδος από τις λεηλασίες. Η μητέρα τελικώς ανακαλύπτει την αλήθεια κι εκεί γίνεται ένα μελοδραματικό ξάφνιασμα του θεατή. Αν η μητέρα κατά κάποιο τρόπο συμβολίζει το μέσο συντηρητικό πολίτη που ενοχλείται από την ακραία εξέγερση που απειλεί την κοινωνική σταθερότητα του, ο μονόλογος αναζήτησης ευθυνών της μητέρας μάλλον είναι οικείος για το θεατή. Μέχρι εκείνη τη στιγμή ως άτομα δε δείχνουν να έχουν διαμορφωμένη δική τους άποψη. Παίζουν τους ρόλους που πρέπει να παίξουν, αναπαράγουν τις απόψεις του «συντηρητικού ηλικιωμένου» και του «επαναστάτη ιδεολόγου». Ως ρόλοι βρίσκονται στα αντίθετα άκρα, συγκρούονται, αγανακτούν ο ένας από τις απόψεις του άλλου, σχεδόν δεν ανέχονται την ύπαρξη του άλλου. Αυτοί όμως οι τόσο διαφορετικοί χαρακτήρες, βρίσκονται τελικώς στην ίδια οικογένεια, αγαπιούνται και ενδιαφέρονται ο ένας για τον άλλον και μέσα απο τις διακυμάνσεις στη σχέση τους καταλήγουν ένα βήμα πιο κοντά στην κατανόηση. Μετά τις εκατέρωθεν εξομολογήσεις και αναζητήσεις ευθυνών, το ύφος επιστρέφει στο εύθυμο. Θα μπορούσε να υπονοηθεί πως ελάχιστα άλλαξαν παρά τα λεγόμενα των πρωταγωνιστών. Πως και το στομφώδες μελόδραμα ήταν κι αυτό μια πόζα. Πρόθεση δεν είναι ούτε η εξιδανίκευση ούτε η απαξίωση της εξέγερσης, αυτή στόχος ήταν να μείνει στο background. Η προσπάθεια είναι για την κατάδειξη μιας σημερινής μας κατάστασης όπου ένα πρόβλημα μας αγγίζει μόνο όταν χτυπήσει την πόρτα μας. Και τότε ακόμα δεν είναι σίγουρο οτι δε θα παρερμηνεύσουμε τον χτύπο.
Διαβάστε τo σενάριo
Μπορείτε να στείλετε email στο σεναριογράφο μέσω της παρακάτω φόρμας.
Σχόλια επισκεπτών
| Γράψτε τα σχόλιά σας για το σενάριο. |